De ruimte was de diepte kwijt,
de tijd bleef steken in de stroom,
en ik bleef steken in mijn tijd met
jou, een nachtmerrie, een droom.

De liefde die het al beweegt,
de zon, de sterren, het heelal,
hield ermee op, de leegte leegt,
de hele wereld kwam ten val.

De littekens van deze val
zie ik nog altijd om me heen,
mijn hele wereld kwam ten val
toen jij uit mijn bestaan verdween.

Paul Bezembinder

Uit: Kamermuziek. Zijn en tijd verscheen voor het eerst bij Brabant Cultureel (2024). ▶ luister (André Van Eynthoeve).